Gdyby nie to, że nasze plany utonęły w planach

Od jakiegoś czasu chodzę regularnie do kosmetyczki na zabiegi, które mają poprawić moją cerę. Powiedziała mi ostatnio, że zmiany skórne wyglądają jak objawy niedoczynności tarczycy. Zapytała, czy nie wypadają mi włosy (tak), czy w rodzinie ktoś miał z tym problemy (tak), czy zdarza mi się tyć i chudnąć na przemian (tak, ale to tylko i wyłącznie moja wina), czy źle sypiam (tak), czy mam problemy z koncentracją (tak), a później sama doczytałam, że pasują też stany depresyjne, bóle serca itp. W przyszłym tygodniu idę do lekarza po skierowanie na badania krwi i zobaczymy. W Internecie raz piszą, że od tabletek się chudnie, a raz że od nich się tyje. Nie wiem, co myśleć, ale jeśli miałabym przytyć jeszcze bardziej to nie będę niczego brała. 

Moja pijana koleżanka na piątkowej imprezie powtarzała non stop, że jestem "taka piękna", ale z ciałem nie jest za dobrze. Mój znajomy też po raz kolejny dziś powiedział "byłabyś naprawdę zajebista, tylko weź... może nie jedz słodyczy albo coś...". Tak bardzo nienawidzę tego, że nie chce mi się niczego zrobić, aby wyglądać jak człowiek. Akceptuję wszystko - tylko tych bioder i ud nigdy nie będę. 

Coś tam ćwiczę, mało. Muszę się przyłożyć. I mniej jeść. I nie mieć niedoczynności tarczycy. I schudnąć kurwa, a nie tylko pierdolić o tym jak bardzo niby tego chcę, jedząc kolejnego batonika. 

Kupiłam syrop klonowy. Zrobię sobie Master Cleanse ;)